Polskie Forum Neverwinter!

[knypasek]

Nie pamiętam momentu, kiedy zaczęłam przygodę z Diablo II, ale to było chyba lata świetlne temu.
W wieku 12 lat spotkałam się z sesjami fantasy odgrywanymi na czatach fantasy. Ktokolwiek zna "Zieloną Wieżę?".
Na 13-te urodziny dostałam od siostry "Podręcznik gracza" D&D i od razu stał się to mój ulubiony system.
I zaczęło się granie z dala od komputera. Z siostrą spędziłam tez trochę czasu przy planszówkach.
Później wróciłam do komputerowych jak "Sacred", "Gothic" nigdy mnie nie przekonał.
Pojawiło się konto w Metinie2, porzucone wraz z odejściem z gimnazjum.
Kiedy wyszedł "Wiedźmin" znów zostałam ze swoim trybem single i Wieśkiem na długo
Obecnie mam konto na Drakensangu i tutaj, bo szybko się zakręcam na punkcie czegoś i bardzo nie mogę grać w żadne MMORPG, ani ogólnie w gry, bo wtedy się nie uczę.
Studenci generalnie robią wszystko, byle się nie uczyć. Podobno

[patryk85]

Fajne jest w tym myślenie w realiach np. fantasy.

[Assasello]

Mnie od dziecka zawsze kręciło fantasy... Ale powodem, który mnie wciągnął w ten świat na poważnie to gra Gothic! Bez niej nie widzę sensu życia I powiem wam, że ta pierwsza gra RPG jest dla większości tą jedyną, najlepszą. Przed Gothic był naturalnie Heroes, a jeszcze przed tym gry planszowe/papierowe o tematyce magicznej z dużą porcją RP. Pofatygowałem się na tyle, aby znaleźć Gothic Multiplayer i takie coś istnieje, może graczy nie ma jak w Neverwinter, ale to takie RP tyle, że na kompie Świetna zabawa W sumie to właśnie Neverwinter jest moją pierwszą grą online, jakoś nie gustowałem w tego typu gry, a tu proszę Teraz powracam i wszystko sobie przypominam. A tak poza tym, to nawet Skyrim nie przebił Gothic'a wg mnie

[PabloKolak]

Grając w gry RPG żyjemy chwilą, momentem stworzonym i opowiedzianym na sesji, przeżywamy i brniemy wciąż w nieznane, zależni tylko od zasad na które się umówiliśmy, i wyobraźni – naszej i innych. Pozwalają na rozbudowanie wzajemnych więzi i eksperymentowanie z relacjami społecznymi. Przebywając w tworzonych przez nas światach poznajemy różne postacie, z wymyślonymi przez nas osobowościami, troskami i potrzebami. Każda rozmowa jest unikalna, każda relacja jest inna. My również nie jesteśmy bezbarwni. To jak się zachowamy w relacji z inną postacią powie nam coś o naszych bohaterach (a tym bardziej powie nam coś o nas samych), to jak nasze zachowanie zostanie odebrane, opowie nam coś o tych innych, których spotykamy. Ja zakochałem się w RPG-ach dzięki Baldurs Gate 1 i 2 oraz Icewind Dale, a najlepsza postać z tych gier to oczywiście:


sprzedaż mieszkań warszawa wesoła

[nova25]

Jak dla mnie świetne jest w tych wszystkich RPG to poczucie rozwoju. Że po paru godzinach gry i mądrze poprowadzonej postaci jesteś już w stanie sprostać przeciwnikom, który niedawno byli poza twoim zasięgiem


--
antystatyczne